لارنگوسکوپ

یکی از وسایل اساسی و کلیدی در انجام معاینات و اعمال جراحی های حوزه گوش و حلق و بینی لارنگوسکوپ است که به طور خاص برای معاینات و جراحیهای ناحیه گلو و حنجره به کار می رود.

بررسی کلی لارنگوسکوپ :

لارنگوسکوپ از دو قسمت اصلی دسته و تیغه تشکیل می شود.
در قسمت دسته منبع انرژی قرار دارد که در دستگاههای امروزی به صورت باتری های نیکل و یا باتریهای قابل شارژ است.
انرژی در قسمت دسته برای منبع نور بر روی تیغه استفاده می شود که نور مورد نیاز برای معاینات و یا جراحیهای ناحیه گلو و حنجره را فراهم می کند.
از لارنگوسکوپ برای معاینات و جراحیهای ناحیه حنجره، گلو، تارهای صوتی و همچنین فواصل بین آنها استفاده می شود.
با توجه به گسترش انواع سرطانها، استفاده از این دستگاه در معاینات بیش از پیش برای تشخیص زود هنگام عارضه های ناحیه حلق نیز متداول شده است.

انواع تیغه های لارنگوسکوپ :

تیغه های لارنگوسکوپ در دو مدل متداول و استداندارد تولید میشوند
مدلهای Macintosh و Miller توسط کمپانیهای معتبر  طراحی و ساخته می شوند.
تیغه های Macintosh حالتی خمیده دارند
تیغه های Miller حالت مستقیم دارند.
کاربری های هر یک از این تیغه ها در موارد مختلف ، بعضاً متفاوت است.
به عنوان مثال تیغه های Mac برای کاربریهای ساده تر
و تیغه های Miller در معاینه تارهای صوتی و لوله گذاریهای خاص و دشوارتر میباشند.
پزشکان و جراحان با توجه به نوع کاربرد و سن بیمار نوع تیغه ها را انتخاب می نمایند.
ست های لارنگوسکوپ معمولا شامل یک عدد هندل به همراه 4،3،2 و یا 5 تیغه می باشند.
نوع نور تیغه ها نیز معمولا یا به صورت لامپ معمولی خلاء و یا زنون فایبراپتیک طراحی و عرضه شده اند.

تیغه Macintosh آسان تر کار گذاشته می‌شود
در حالی که تیغه میلر (Miller) دید بهتری از تارهای صوتی در اختیار پزشک قرار می‌دهد.
میلر (Miller) معمولاً در کودکان استفاده می‌شود
برای جای‌گذاری لارنگوسکوپ بیمار باید به پشت دراز بکشد.
سپس دستگاه از راه دهان وارد شده و از روی زبان به سمت حنجره رانده می‌شود تا حدی که تارهای صوتی قابل مشاهده باشند.

از لارنگوسکوپ سخت معمولاً در هنگام لوله‌گذاری تراشه استفاده می‌شود.
این فرایند غالباً بسیار دردناک و ناراحت‌کننده است
و به همین دلیل در بیماری که به هوش باشد انجام نمی‌شود.
یکی از مشکلاتی که ممکن است در اثر کارگذاری نادرست لارنگوسکوپ رخ بدهد، وارد آمدن آسیب به داندان‌های بالایی بیمار است.
استفاده از حنجره‌بین در هنگام لوله گذاری، مرحله‌ای از بیهوشی عمومی محسوب می‌شود.